Als je op de foto's klikt krijg je een vergroting.
Vandaag vertrokken we naar Enkirch aan de Moezel, we gaan daar acht nachten doorbrengen. Een paar weken geleden hebben we bij dit hotel geboekt rechtstreeks via internet.
Een van onze dochters was daar met het gezin geweest en kwam met goede berichten hierover terug. Ook de correspondentie met dit hotel ging vlot en netjes dus dat moest wel goed zijn. We vertrokken iets na tien uur en deden het rustig aan richting Koblenz, mooi zonnig weer alleen als je buiten de auto was een straffe wind. Dat merkten we tijdens de middagpauze op een parkeerplaats ter hoogte van Bonn. Met onze “miep” in bedrijf, kwamen we rond 15:15 uur bij het hotel aan. Het hotel ligt iets buiten het stadje (of is het een dorpje?) richting de wijngaard heuvels.
 |
| Beelden samengevoegd van de web-cam van Enkirch |
Bij de receptie, het was net een loket op een ouderwets station, was ook even niemand, maar een oudere man kwam melden dat er wel "bemanning" kwam, later bleek deze oudere man de vader van de heer des huizes te zijn, vanaf nu opa genoemd. Even nog een klein misverstand bij de aanmelding daar het VVV ook net gebeld had dat er 2 personen richting dit hotel kwamen. Men dacht dat wij dat waren , via Thomas Cookreizen maar dat was snel opgelost. We kregen kamer 104, op de 1e etage aan de voorzijde boven de ingang.
 |
| Voorzijde hotel met de hoofdingang |
Het hotel bestaat al zeer lang, hieronder een korte geschiedenis weergegeven:
Vanaf het begin van de jaren zeventig veranderde het pension onder leiding van Reinhold Sauer in een hotel met ruim 30 bedden.
In 1990 werd het restaurant nogmaals uitgebreid en werd de naam veranderd in “Hotel Dampfmühle“. Deze naam is ontleend aan het oude molenbedrijf, in droge tijden nam een stoommachine de aandrijving over van het waterrad.
In het jaar 2001 kende de overkoepelende organisatie van hotels en pensions het hotel een derde ster toe.
In het jaar 2004 werden de kamers opnieuw ingericht. Na al deze verbouwingen en renovaties staan er nu 14 tweepersoons- en 3 eenpersoonskamers ter beschikking van onze gasten. Alle kamers zijn voorzien van douche en toilet, TV, radio, telefoon en haardroger, en enkele ook van een kluisje.
Hotel Dampfmühle is lid van twee hotelcoöperaties, namelijk de Moselromantik-Hotels.
De huidige eigenaars zijn Paul en Silke Sauer, Zij doet het eigenlijke hotelbedrijf en hij is behalve de kok ook de man van de klussen rond huis en wijngaard en helpt ook bij het ontbijt. Verder in huis Opa (Reinhold?) Sauer, de twee kinderen, een jongen en meisje en een hond. In de keuken nog een extra kok en wat ambulant personeel voor huishouding en bediening.
De koffers uitgepakt en beneden in het café een consumptie genomen. Kennis gemaakt met mevrouw Silke die vertelde dat het avondeten vanaf 18:30 uur was, dat stak niet zo nauw en het ontbijt vanaf 07:30 uur maar ook dat was bij benadering en naar eigen inzicht. Als het in de avond laat werd dan kon je via de nachtingang altijd naar binnen, naast het huis achterom. Hierna hebben we het hotel verkend, een mooi terras aan de achterzijde, overdekt en met druivenranken begroeid. Trapje naar beneden en dan was je in een zeer grote tuin met gras en veel bomen inclusief een verwarmd buitenzwembad. De tuin wordt doorsneden door de beek.
 |
| Het prettige terras aan de achterkant |
 |
| De beek door de tuin |
 |
| De tuin met zwembad en speeltoestellen voor kinderen |
 |
| Achterzijde hotel vanuit de tuin gezien |
Het interieur is netjes en is in een wat oude stijl wat ons wel aanspreekt, wij noemen dit een "boeren hotelletje" hoewel dat eigenlijk niet helemaal waar is voor deze lokatie.
 |
| De bar... eigenlijk uitgifte materiaal |
 |
| De gelagkamer of te wel de Stube |
Het mooie zonnige weer veranderde in een paar stevige regenbuien, het hoosde uit de lucht
 |
| Ontbijtzaal/dinerzaal met hoekje ontbijtbuffet |
 |
| Ons hoekje in ontbijt/dinerzaal |
Na de rondgang nog een consumptie en om 18:30 uur aan tafel voor het avondeten, we hadden trek gekregen. Het menu was als volgt:
· Ei mayonaise/yoghurt salade met brood
· Stofpotje van sukadelapjes met een soort kale macaroni
· Een bord met de bekende Duitse “Bunter Salat”
· Toetje, Chocomousse met room
We kregen een welkomstdrankje vooraf, een soort sekt met likeur, wel erg zoet. Al met al niet slecht hoor.
Hierna richting Enkirch gewandeld via de Mühlweg, het was weer droog ,eerst ging dat weggetje naar beneden en daarna weer stijl omhoog, ...puf… dat was even klimmen hoor, waren we niet meer gewend..ha ha.. Via diverse straatjes en de kerk kwamen we aan de Moezeloever uit bij het veerpontje voor fietsers en wandelaars naar de overkant van de Moezel. Daar even gezeten en gekeken naar het grote grasveld voor Campers. Campers plus deze overnachtingsplaatsen zie je heel veel langs de Moezel, de overnachtingsplek is rond de € 5,00 per nacht. Het was er zeer druk.
Weer via de weg die we ook gereden hadden naar het Hotel gewandeld. Nog even bij de beek in de tuin gekeken, het water raasde er nu doorheen na die plensregen. Nog een consumptie genomen op het terras. We kregen nog een uitnodiging voor morgenmiddag om mee te doen aan een stadstoertje via het plaatselijke VVV, we moesten daar dan om 15:00 uur zijn, leek ons wel leuk, en was gratis, nou dan komen we wel in beweging.. gnif gnif.
Hierna kamer 104 opgezocht voor de nachtrust, het was omstreeks 23:00 uur.
Hieronder wat foto's van kamer 104, keurige kamer met alles erop en er aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten